Lokalne zwyczaje hiszpanów

• 
  tadeusz

  Hiszpanie mają szeroki gest i oczekują tego samego od swego gościa. Pytanie typu ilę płacę wydaje się małostkowe i jest uciążliwe. Jeszcze gorsze wrażenie robi dowiadywanie się o cenę potrawy przed podjęciem decyzji o jej zamówieniu. Należy dawać się zapraszać, a przy pierwszej nadarzającej się okazji np. przy następnej kolejce, rewanżować się tym samym, domagając się kategorycznie rachunku ;-)

  15 grudnia 2011
  odpowiedz
• 
  Jarosław

  Ja chciał bym wypowiedzieć się w trochę innej kwesti na temat zwyczajów i obyczajów w Hiszpani, nawet jeżeli o marica i maricón mówi się pogardliwie, faktem jest, że obecnie ponad połowa ludności hiszpańskiej akceptuje homoseksualizm. Są to wyniki badań socjologicznych, które wykazały tę tolerancję, szczególnie u młodego pokolenia.
  Ich pozycja w społeczeństwie jest jednak nadal dość niepewna. Do 1975 roku skłoności te były karalne i mogły spowodować nawet 5-letnią karę więzienia. Później nastąpiła fala eufori, w której homoseksualiści organizowali się i oficjalnie występowali przeciwko odrzucaniu ich i nietolerancji. Często wypowiadali się wspólnie z działaczkami ruchu kobiecego. Dziś zjawisko to nabrało bardziej osobistego charakteru. Jest widoczne w centrach subkultur, które istniały już w czasach dyktatury. Barcelona, Madryt, Walencja i Kadyks to miasta które zamieszkują liczne zbiorowiska pederastów i transwestytów, które przyciągają także turystów. Kosmopolitycznym rajem homoseksualistów jest na przykład miasteczko Sitges, niedaleko Barcelony.
  W podobny sposób przebiegał rozwój ruchu lesbijek, mający korzenie w Barcelonie (Red de Amazonas) i w Madrycie. Po początkowej fali eufori nastąpiła rezygnacja. Od 1988 roku umożliwiono prawnie lesbijkom macierzyństwo poprzez sztuczne zapłodnienie. Co najmniej trzy pary skorzystały z tego prawa. Otwarta dyskusja nad tymi przypadkami doprowadziła do szerszej akceptacji tych kobiet.

  9 czerwca 2014
  odpowiedz
• 
  Joana

  Jak by tego było mało najstarszy zawód świata w dawnym społeczeństwie hiszpańskim miał swoje określone miejsce. Mężowie mogli zaspokoić swoje potrzeby seksualne u prostytutki (putas), podczas gdy życie intymne z żonami ograniczało się jedynie do płodzenia dzieci.
  Współżycie między małżonkami uległo zmianie, stało się swobodniejsze, przez co prostytucja znalazła się w kryzysie. Także rosnące zużycie narkotyków odstrasza potencjalnych klientów, gdyż coraz więcej uzależnionych kobiet traktuje tę profesję jako drogę do zdobycia pieniędzy na biały proszek.
  W 1988 roku 30% prostytutek z ogólnie szacowanej liczby 65 tys. było narkomankami. W 1987 roku podjęto próbę zrzeszenia zorganizowanych prostytutek w związku zawodowym pracowników hoteli i restauracji. Nie powiodła się ona tak samo jak wszystkie inne, mające na celu legalizację najstarszej profesji.

  9 czerwca 2014
  odpowiedz